Ey İstanbul halkı aziz dostlarım(1)
Bu kıymeti lütfettiniz siz bana
Ne derece teşekkürü bildirsem
Gönül diyor, kâfi deǧil az bana
Verilen kıymete lâyık deǧilim
Bir âciz kimseyim ayık deǧilim
Yüzemem deryada kayık deǧilim
Diyorsunuz gir deryaya yüz bana
Aşkın deryasına dalan bir gemi
Fark etmek gerekir iyiyi kemi
Seçemez bunları Veysel acemi
Nasıl verem usta diye poz bana
1: Âşık Veysel, irticalen yani doǧaçlama şiir söylemeyi pek sevmezdi. Ancak zorunlu olduǧu zamanlarda duygularını o anda dile getirirdi. Bunlar kaydedilmediǧi için kaybolup gitmiştir. O şiirlerini kendisi ezberler veya birine yazdırırdı. İrticalen söylenmiş deyişlerin böyle bir sansı bulunmamaktadır. Kayıtlara geçmiş bir doǧaçlama şiiri İstanbul’da bir mecliste kendisini dinlemeye gelenlere karşı söylediǧidir.
