Enstitü(1) bir kovana misaldir
Her türlü çiçekten alır bal yapar
Yurdumuz için de doǧru bir yoldur
Memlekete kanat takar, kol yapar
Mahmudiye, Hamidiye, Çifteler(2)
Enstitü köylere yapacak neler
Bu toplu fikirle daǧları deler
Kimisi makine, kimi bel yapar
İresim yaparlar, plan çizerler
Çözülmedik düǧümleri çözerler
Bir kısmı şairdir, şiir yazarlar
Kimi saz düzenler, kimi tel yapar
Hocaları dersin vermiş okutmuş
Var olsun bu gençler duyduǧun tutmuş(3)
Kimi deniz gibi ırmaklar yutmuş
Kimi yaǧmur olur, coşar sel yapar
İnan ki her işi başarır insan
İnsana yoldaştır gayretle iman
Vatan sizden hizmet ister her zaman
Mârif sizi memlekete el yapar
Uyarın köylüyü, varsın ayılsın
Enstitü kuvveti yurda yayılsın
Herkes kazancının yolunu bilsin
Öǧretmenler iz gösterir, yol yapar
Yiǧitlik, cesurluk yılmaz yorulmaz
Tembellere hazır sofra kurulmaz
Veysel’in elinden hiçbir iş gelmez
Çalı gibi yaprak açar, gül yapar
1: Köy Enstitüleri, ilkokul öǧretmeni yetiştirmek üzere 17 Nisan 1940 tarihli ve 3803 sayılı yasa ile açılmış okullardır. Neredeyse tüm Anadolu’nun okulsuz ve öǧretmensiz olduǧu gerçeǧi göz önüne alınarak, dönemin başbakanı İsmet İnönü’nün himayesinde, Millî Eǧitim Bakanı Hasan Ali Yücel tarafından İsmail Hakkı Tonguç’un çabalarıyla köylerden ilkokul mezunu zeki çocukların bu okullarda yetiştirildikten sonra yeniden köylere giderek öǧretmen olarak çalışmaları düşüncesiyle kuruldular.
2: Köy enstitüleri kısa zamanda yurdun yirmi bir bölgesine ulamıştı. Bunlar şunlardı: Akçadaǧ / Malatya, Akpınar-Ladik/ Samsun ,Aksu / Antalya, Arifiye / Sakarya, Beşikdüzü / Trabzon, Cılavuz / Kars, Çifteler / Eskişehir 1937, Dicle / Diyarbakır, Düziçi / Adana, Erciş / Van, Gölköy / Kastamonu, Gönen / Isparta, Hasanoǧlan / Ankara, İvriz / Konya, Kepirtepe / Kırklareli, Kızılçullu / İzmir, Ortaklar / Aydın, Pamukpınar / Sivas, Pazarören / Kayseri, Pulur / Erzurum, Savaştepe / Balıkesir.
3: Duyduǧun tutmuş: Duyduǧu işittiǧini öǧrenmiş, aklında tutmuş veya Kendilerine yapılan öǧütleri verilen görevlere yerine getirmiş.
