Derdim türlü türlü yoktur ilacım
Hiçbir türlü bulamadım dermanı
Bir dost bulup dem sürmekti amacım
Gam kasavet(1) çevreledi her yanı
Kalemi kırılsın bunu yazanın
Söyler söyler derdi bitmez ozanın
Çaǧır baǧır emir onun söz onun
Yazan kâtip böyle yazmış fermanı
Bir bahtı karayım gülmedi yüzüm
Neşeli görür, kan aǧlar özüm
Kış misali geçti baharım yazım
Kaldırmadı başımdaki dumanı
Dünya dedikleri bir büyük handır
Veysel durmaz aǧlar bunca zamandır
Az yaşar çok yaşar sonu virandır
Bir gün göçüm çeker ömür kervanı(2)
1: Kasvet: Sıkıntı, tasa.
2: Âşık Veysel’in Ömür Kervanı adlı kasetinde şiir kendi sesiyle veriliyor: “En son şiirim şu, yazılalı hemen hemen bir sene deǧilde, 8-9 aya vardı, Mart-Nisan arasında o sıralarda yazmıştım, Ondan sonra da zaten başım ayık kalmadı ki…” diyen ozan, “Hoşgeldiniz sefa geldiniz, Cümleten hakkınızı helal edin…” diyor ve kayıt burada bitiyor.
