Ben gidersem sazım sen kal dünyada
Gizli sırlarımı âşıkâr etme
Lâl(1) olsun dillerin söyleme yâda(2)
Garip bülbül gibi ah u zâr(3) etme
Gizli dertlerimi sana anlattım
Çalıştım sesimi sesine kattım
Bebe gibi kollarımda yaylattım
Hayâl-i hatır(4) et beni unutma
Bahçede dut iken bilmezdin sazı
Bülbül konar mıydı dalına bazı
Hangi kuştan aldın sen bu avazı
Söyle doǧrusunu gel inkâr etme
Benim her derdime ortak sen oldun
Aǧlarsam aǧladın gülersem güldün
Sazım bu sesleri turnadan m’aldın
Pençe vurup sarı teli sızlatma
Ay geçer yıl geçer uzarsa ara
Giyin kara libas(5) yaslan duvara
Yanından göǧsünden açılır yara
Yâr gelmezse yaraların elletme
Sen petek misâli Veysel de arı
İnleşir beraber yapardık balı
Ben bir insanoǧlu sen bir dut dalı
Ben babamı sen ustanı unutma
1: Lâl: Dili tutulmuş, konuşamaz duruma gelmiş, dilsiz.
2: Yâd: Yabancı.
3: Ah u zâr: İnleyip sızlama, yanıp yakınma.
4: Hayal-i hatır et: Duyduǧun saygı ve sevgiyi hatırla, hayal et, gözlerinin önüne getir.
5: Libas: Giysi, elbise.
